śliwy japońskie - prunus salicina

Nazwa śliwy japońskie obejmuje gatunek Prunus salicina i jego liczne krzyżówki z innymi gatunkami śliw np. z Prunus americana, z Prunus simoni i innymi. Prunus salicina pochodzi z Chin, ale to japończycy nadali jej znaczenie gospodarcze. Jak pisze prof. dr hab. Z. Grzyb w swoim artykule w Szkółkarstwie ("Śliwa japońska w Polsce", Szkółkarstwo, nr 1/2003): "70% rocznej uprawy śliwek na świecie to właśnie Prunus salicina, zaś popularna u nas, i w Europie, Prunus domestica stanowi zaledwie 20% uprawy śliw na świecie".

Amatorzy śliw japońskich pojawili się ostatnio i w naszym kraju. Jak pokazują ich doświadczenia i obserwacje pracowników ISK w Skierniewicach, spośród ponad dwustu uprawianych na świecie odmian śliw japońskich w naszych warunkach najlepiej sprawdzają się:

Kometa:

Drzewo dość wytrzymałe na mróz.
Charakteryzuje się dość słabym wzrostem i dużą zdrowotnością.
Wcześnie, po posadzeniu, wchodzi w owocowanie.
Plonuje obficie i regularnie.
Częściowo samopylna; zdecydowanie lepiej plonuje w obecności zapylaczy, np. odmiany Najdiena lub ałyczy.
Owoce są bardzo atrakcyjne, średnie (40 g), kuliste, lekko wydłużone.
Skórka żółta z bardzo dużym, intensywnym, czerwonym rumieńcem.
Miąższ żółty lub żółto-pomarańczowy, aromatyczny, łatwo oddziela się od pestki.
Owoce dojrzewają w I i II dekadzie lipca.

Najdiena:

Drzewo rośnie średnio silnie.
Tworzy bardzo zagęszczającą się koronę.
Ma bardzo długie jednoroczne przyrosty - około 2 m.
Drzewo jest zdrowe i dostatecznie odporne na mróz.
Wcześnie wchodzi w owocowanie; plonuje dobrze i regularnie.
Wymaga zapylacza - Komety lub ałyczy.
Owoc jest średniej wielkości (35 g), kulisty lub lekko wydłużony.
Skórka dojrzałego owocu jest różowo-czerwona.
Miąższ jest żółty, średnio zwięzły, niezupełnie oddziela się od pestki.
Owoce dojrzewają w II dekadzie lipca.

Shiro:

Bardzo atrakcyjna odmiana ze względu na wygląd i oryginalny smak owoców.
Drzewo rośnie silnie, tworząc rozłożystą koronę.
Wcześnie wchodzi w owocowanie; plonuje obficie.
Warto ręcznie przerzedzać zawiązki owocowe i prowadzić letnie cięcie pędów (poprawia jakość owoców).
Wymaga zapylacza (ałycza, Santa Rosa, Satsuma).
Owoce (35 g) mają sercowaty kształt.
Skórka jest żółta, cienka.
Miąższ żółty, bardzo soczysty, aromatyczny.
Pestka mocno przylega do miąższu.
Owoce dojrzewają na przełomie lipca i sierpnia.
Smak owoców zależy od pogody - w ciepłe lata jest bardzo dobry.

Santa Rosa:

jedna z najstarszych odmian (około 1920 r.)
w Polsce często spotykana w okolicach Łowicza
drzewo rośnie silnie
wcześnie wchodzi w owocowanie
owoce duże (50 g), kuliste, różowofioletowe, na początku sierpnia
miąższ soczysty i smaczny, bardzo aromatyczny, zrosnięty z pestką
kwiaty mogą być uszkadzane przez przymrozki

Vanier:

drzewo rośnie umiarkowanie silnie
wcześnie wchodzi w owocowanie
owoce duże (50 g), kuliste, żółte z intensywnym bordowym rumieńcem
miąższ soczysty, mało zwięzły, bardzo aromatyczny
dojrzałość zbiorcza: początek sierpnia
odmiana odporna na choroby
dobra odporność na mróz